diep in mij in het oerbegin van mijn bestaan werd de lach geboren verdwaalt in chaos vond het haar weg zwelde aan tot een sprankelende symfonie van ongekende vreugde de resonantie van mijn hart
aarzelend breekt het licht de nacht een warme wattenlaag na het waterkoud van deze tijd een zacht gezang zwelt aan vult de ruimte groter sterker onontkoombaar breekt het licht door de belofte vervuld